Vanmorgen werd ik wakker en ik zag het eigenlijk gisteren al aankomen. Gewoon. Absoluut. Geen. Focus.
En misschien komt het doordat ik er deze week meer met anderen over praat dan normaal, misschien zijn het hormonen of het is niks en ik heb er gewoon meer aandacht voor, maar het viel me gewoon erger op dan normaal. Genoeg reden om er een nieuwsbrief over te schrijven nu ik nog in deze fase zit.
Ik werd dus wakker, en ik merkte al meteen dat ik, in plaats van omdraaien en doorslapen, meteen focuste op welk geluid er dan ook in de buurt was. Na dit gisteravond ook al gehad te hebben kan je wel begrijpen dat mijn nacht redelijk kort is geweest.
Het is op zulke dagen dat ik niet van mezelf kan verwachten productief te zijn. Tenminste, het kan wel, maar ik zou mezelf er ontzettend mee teleur stellen. En daar maak ik dan een probleem van, en dan voel ik me vervelend. Het is heel erg tragisch. En door die tragiek ervan te zien en te begrijpen is het stiekem ook wel een beetje grappig.
Maar deze bovenstaande observatie kan niet altijd gemaakt worden, zeker als je even helemaal in de chaos verdrinkt en deadlines of basisklusjes niet gehaald dreigen te worden (afwas is soms toch handig).
En op die manier zijn dagen met weinig focus of weinig energie echt een regelrechte ramp.
Om verder te gaan met vanmorgen, ik probeerde maar meteen de verwachting van "productief zijn" op te geven en pakte licht verslagen maar een boek waar ik elke dag een stuk in probeer te lezen. Het gaat over historische kostuumbouw dus het is puur gerelateerd aan werk en persoonlijke interesse dat ik het lees.
Voordat ik het merkte had ik mezelf een vraag gesteld over de informatie in het boek en was ik koortsig op zoek naar een antwoord in het boek. Ja, oké ik was niet van voor naar achter aan het lezen, maar ik was actief bezig met de informatie en super gefocust op het vinden van antwoorden! Misschien niet de focus die ik wil, maar er is wel iets soortgelijks. En hoewel dat soms irritant is, omdat ik dus niet aandacht kan houden bij gewoontes en de dingen die werkelijk op de to-do lijst staan, is het ergens ook prachtig dat ik dus zo makkelijk een konijnenhol kan vinden en deze helemaal uitdiepen. Het is anders productief. Niet contra-productief.
En zo gaat het ook met de praktijk voor mij. Ik ben het vaakst bezig met de (hand)naald en draad en ben nu voor het boek bezig met iets praktisch gelijk aan vlakvullingen. En dat is dus een proces waar ik zonder echte moeite mijn aandacht bij kan houden. Het precieze werk, de regelmaat die in het werk zit en de voortgang van lijntje voor lijntje zien verschijnen, is iets wat mijn brein ongelofelijk fascineert. Het nadeel was wel dat het avondeten dus veel te laat klaar is.
En deze vorm van hyperfocus geeft soms energie, en in het geval van naaiwerk kalmeert het ook ontzettend goed. Maar ja, wat ik al noemde, het is niet altijd handig als er echt dingen moeten gebeuren.
Herken jij dit? Danwel het soms gewoon niet kunnen focussen, of juist helemaal vastgezogen zitten in een bepaald iets? Laat het me weten! Ik deel graag verhalen van anderen!
Groetjes,
Lindy
PS: Onafhankelijk van of je verhalen stuurt of niet, als je dit herkent en er last van hebt, vraag hulp! Ga naar een dokter en laat je doorverwijzen. Want zeker voor mentale problemen moddert men vaak door, maar bedenk het zo. Als je je been breekt ga je naar de dokter, als je slechte ogen hebt ga je naar de opticien. Waarom dan niet hulp zoeken als je mentaal overhoop ligt? (Dank aan Ju van LARP platform voor deze quote)
En daarnaast, vraag hulp zodra je merkt dat er een storm aan de horizon ligt, niet zodra deze woedt of al over is, want dan is de schade al veel groter. Met de wachtlijsten van tegenwoordig ben je er liever op tijd bij.
PPS: Stuur jouw verhaal over focus op! Klik gerust "reply," dan komt het vanzelf in mijn inbox