(Foto: Catching Moments Photography)
2023 is over een week afgelopen. Dat geeft mij vaak reden om te reflecteren op het afgelopen jaar, en vaak ook de voorgaande jaren. Dat is nu ook zeker weer het geval.
Ik heb al een tijdje geleerd dat er twee manieren van emoties ervaren zijn. De korte emoties, diegene die over een dag veranderen. En de langer durende emoties die op de achtergrond je stemming mee bepalen.
Het afgelopen jaar- Nee, de afgelopen drie jaar zijn als een dieptepunt in mijn leven geweest. Dat zal, door COVID, ongetwijfeld het geval zijn voor meerderen onder ons. Voor mij is het een flinke fase van verandering geweest- niet per sé ten goede.
In 2021 ben ik al eens verhuist. Dit was naar een gedeeld appartement met iemand die ik op dat moment liefhad. Dat was een fout om te maken. Omdat ik alleen niet stabiel was, had hij veel te veel macht over me. Elke expressie van individualiteit werd bekritiseerd en afgeraden.
Het kostte me een week aan traumatherapie om te beseffen dat deze nieuwe (niet-)partner niet goed voor me was. En toen brak de zwaarste tijd aan. Weten dat het niet goed ging, maar amper een kans krijgen om dit probleem aan te pakken. Een nieuw huis ging niet door de woningcrisis- en vele huurbazen die niet ook mijn kat onderdak willen bieden. En intussen leren omgaan met pas verkregen medische diagnoses. Onder andere eentje voor verminderd arbeidsvermogen. Het dieptepunt kwam toen ik merkte dat de overheid geen specialistische ondersteuning wilde geven die bij mij past. Ik ben daar heel erg boos om geweest.
Toch lijkt het erop dat de toekomst perspectief biedt. Ik heb weliswaar geen loterij gewonnen, maar ik heb wel ongeveer net zo veel geluk gehad, zo niet meer. Ik heb het voor elkaar gekregen een huis te kopen, waarmee ik in een buurt kom te wonen waar ik al sinds begin COVID van droomde. Voor een ondernemer die zo veel (weinig) omzet draait als ik.
Over omzet gesproken, ik heb genoeg hiervan behaald om mezelf het hele jaar redelijk staande te houden en nog ruimte te hebben voor mijn favoriete hobby, LARP- de hobby waardoor ROLE is ontstaan.
Ook ben ik, ondanks alles, dankbaar voor de ervaring die ik in dit huis heb gekregen. Ja. Ik ben gekwetst. Ja. Ik heb pijn, en ik ben vastbesloten dit te verwerken. Maar ik heb ook geleerd dat ik geen anderen nodig heb om voor mij te zorgen. Dat autonomie alleen te behalen is door het te claimen, en niet te wachten tot ik het van een ander krijg. Dat, als ik iemand bij me laat, dat het beste is omdat ik die ander mag. Niet omdat die ander enig van mijn behoeftes zou moeten vervullen. En vooral dat het aan mij is om te bepalen of ik anderen in mijn leven toelaat of niet. Ik heb een bullshit filter ontwikkeld en ben niet bang deze te gebruiken. Dus ondanks het dieptepunt heb ik ontzettend veel geleerd over mezelf en de wereld.
2024 is een jaar wat in het teken gaat staan van verhuizing. Zeker de komende paar maanden gaan druk worden. Chaotisch. Stressvol. Toch kijk ik er heel erg naar uit want het is een start van een leven dat van mij is.
Ook voor het bedrijf staat er veel te wachten. In mijn tijdelijke woning verwacht ik niet veel aan naaiwerk te kunnen doen, dus wil ik gaan focussen op het opbouwen van een webshop waar bijvoorbeeld patronen die ikzelf vaak en graag gebruik in beschikbaar komen. Verder wil ik gaan kijken of het historische concept "patronage" kan worden omgevormd tot iets wat voor mij werkt. Wordt zeer zeker vervolgd!
Ik heb zin in 2024! Ik hoop jij ook. Hoe dan ook wens ik je vast het allerbeste voor het komende jaar. En die daarna natuurlijk.
Liefs,
Lindy