In mijn vorige nieuwsbrief had ik het over "anders productief", oftewel hoe mijn brein soms de orde van de dag behoorlijk lastig maakt.
Toen ik de postscriptum aan het schrijven was, ontdekte ik dat er meer los kwam dan ik had verwacht dus ik wil er toch een hele nieuwsbrief aan besteden. Weet dat ik alleen een "ervaringsdeskundige" ben, die op meerdere plekken onderzoek heeft gedaan, maar dus geen professional. Neem mijn adviezen met een korrel zout.
Ik zou graag willen beginnen met een anekdote. Deze heb ik wel eens van mijn vader gehoord, maar de echte betekenis van het verhaal werd mij duidelijk toen ik dezelfde anekdote langs zag komen in de nieuwsbrief van een dating coach.
Er was eens een boer met een boerderij. Jarenlang had de boer het werk zelf gedaan, maar hij werd ook een dagje ouder en het werk werd niet per sé lichter. Genoeg reden om iemand aan te nemen. Helaas was er niet veel animo voor de baan, en uiteindelijk had de boer slechts één kandidaat om te overwegen. Een jonge knaap die op zijn aanbeveling had staan: "Hij slaapt rustig door elke storm heen."
De boer had niet veel keuze en nam de jongen dus maar aan. En hij deed zijn werk goed. Maar ja, na een paar maanden barstte een storm los. De boer schrok midden in de nacht wakker van de huilende wind en rende naar de kamer van de knecht. "Vlug!" riep hij "We moeten alles zekeren, de koeien binnenzetten, en kijken of er losse dakpannen zijn" De knecht deed maar een half oog open, mompelde "Ik slaap rustig door elke storm heen" en draaide zich om.
Teleurgesteld ging de boer naar buiten toe. Hij liep naar de stal, om te ontdekken dat de koeien al binnen stonden en rustig op hooi stonden te kauwen. Toen de boer het dak controleerde, waren alle pannen al netjes recht gelegd. Die gingen nergens meer heen. Ook de voersilo's waren goed dichtgedraaid en gezekerd.
Toen pas begreep de boer wat de zin op de aanbevelingsbrief had betekend.
De knecht weet dus dát er een storm gaat komen, en/of wanneer deze komt. Hij laat het niet afhangen van het laatste moment, hij bereidt gewoon goed voor.
De boer laat het van het laatste moment afhangen, dus zonder knecht zou hij in de loeiende storm nog snel de laatste dingen moeten doen. Stel dat een van de voersilo's dus te laat gezekerd werd, zou dit een enorme schade aan de boerderij kunnen veroorzaken.
En hoe grijpt dit terug op het onderwerp?
Best simpel. In mijn perspectief is iedereen neurodivergent. Als jij last hebt van je eigen gedrag kan je niet vroeg genoeg aan de bel trekken. Want als je last hebt, gaat de storm wel komen. Je kan dan maar beter voorbereid zijn. Voorkomen is beter dan genezen, toch?
Zeker met de wachtlijsten die tegenwoordig bij de GGZ te vinden zijn, heb je beter vroeg dan laat een intake. Met wat geluk heb je alles al kunnen zekeren voordat de storm komt, maar met wat pech heb je al storm in de wachttijd. Dan kan je tenminste sneller beginnen met opruimen.
Wel een snelle kanttekening: Als een ander persoon last heeft van jouw gedrag vind ik dit geen goede reden om een inschrijving te doen. Men moet je nemen en liefhebben zoals je bent. Als anderen problemen hebben met jou is dat, bot gezegd, hun probleem. Als meerdere mensen die dicht bij je staan soortgelijke klachten over je hebben, is meermalen overwegen misschien het wel waard. Maar laat je niet zomaar door iemand forceren.
Nog een andere uitspraak, die ik in de andere nieuwsbrief ook al aanhaalde, (dankjewel Ju,) als je last hebt van hoe je ogen functioneren, ga je naar de opticien om een bril of lenzen aan te meten. Als je last hebt van fysieke problemen, ga je naar een dokter. Dus waarom niet hulp zoeken als je mentale problemen hebt? Er zit geen schaamte in. Als je het idee hebt dat je je aanstelt, dat is logisch, want je weet niet hoe mensen die "echt" met deze klachten dealen zich voelen. En in het ergste geval kan je je inschrijving terugtrekken of de psycholoog die je intake doet kan altijd aangeven dat ze je niet kunnen/willen helpen.
Goed. Dat is mijn visie op het zoeken van hulp. Bedankt voor het lezen van mijn TED talk.
Groetjes,
Lindy
PS: Ikzelf heb 3x een POHGGZ traject gedaan, met twee keer het einde "als je meer hulp nodig hebt, moet je naar de gewone GGZ gaan," waar ik eigenlijk vooral in hoorde "Wij hebben geen tijd meer voor jou, ga maar het systeem en de wachtlijst in." Bij het derde POHGGZ traject werd het anders aangepakt. De therapeut zei "Ik merk dat jouw problemen groter zijn dan waar ik je mee kan helpen. Ik denk dat plek A beter hulp kan bieden. Als jij XYZ regelt, zal ik daarna de inschrijving vanaf daar overnemen." Ik ben uiteindelijk bij een andere plek terecht gekomen maar we hebben een aantal sessies specifiek gebruikt om mijn inschrijving te doen. Achteraf vind ik dat ik eerder hulp had moeten vragen. Op zijn minst eerder in 2021, misschien zelfs een paar jaar eerder. Needless to say dat ik inmiddels dus een driedubbel traject aan het volgen ben om eens een stevige fundering te leggen om mijn problemen hard aan te pakken.
PPS: Zelfs als het moeilijk is voor jou specifiek: Probeer eens wat liefs te doen voor jezelf. Een lekker lang warm bad, een kop warme chocolademelk of een dutje. Gewoon, een uurtje deze week. En kijk eens wat het voor je doet.