Hey!
Hoe gaat het? Het is al even een tijdje geleden, dus ik hoop dat het goed gaat.
Ik ben heel druk geweest met op zoek zijn naar mezelf en het volgende verhaaltje is er deel van.
Zoals je hebt gezien heb ik een tekening van een jurk bijgevoegd. Het gaat om de rechter, de blauwe. Deze jurk zag ik afgelopen maandag hangen bij een markt. Ze hing met haar rug naar me toe, maar ik wist meteen: Die jurk past mij.
Toen ik haar omdraaide was ze nog mooier, met haar slepende rok, de touwtjes die de kraag opbraken en de meters aan kant. Zoals het hoort, hield ik haar even voor me en vroeg ik aan mijn metgezel wat hij dacht. "Kon wel", vond hij.
Toch heb ik de jurk niet meegenomen, want even snel als deze droom opbouwde, brak hij ook. 95% polyester... Voor een zomerjurk... Dat is niet comfortabel. Ik heb daar aan mijn standaarden gehouden en heb haar achtergelaten.
Vind ik het jammer? Ja. Maar het had niks kunnen worden. Vandaar dat ik haar getekend heb.
... Om het model aan te passen en haar zelf te kunnen maken. Want dat is de kracht die wij kledingmakers hebben. Alles wat we kunnen zien kunnen we ook maken. En dan zelfs nog zoals we het zelf willen! Dus hopelijk is deze jurk deze zomer nog in mijn bezit!
En dat is hoe een stapel met naaiwerk opbouwt...
Groetjes,
Lindy
PS: Weet iemand hoe je kant kan maken? Asking for a friend...